AŞKIN GÜNG      R

Bana "Bir düşün sırtına binemezsin!" dediler. Çocuktum. Altı yaşımdan yeni çıkmıştım, yedinin bahçesinde dolaşıyordum. Ve inanıyordum, deliler gibi inanıyordum düşlere dokunabileceğime. Ne de olsa Allah’ın her günü sevgi denen bir düşe dokunuyordum: annemin ellerine dokunuyordum. (...)

Şimdi sayın abicim, hani şöyle en cafcaflısından, efendime söyliim, şıkşıklı kıtipiyoz dümbeleklerin işkembe-i kübradan salladığı dakadukalar gibi havalı cıvalı lakırdılar bekliyorsan, af edersin ama avcunu yalarsın! Mübarek hindi gibi kabara kabara afralar tafralar, falanlar filanlar sıkacak halimiz yok, a’nadın mı? Ki hindi de gururla hergeledir abicim. Zatıâlilerini bu bahsi geçen dangozlara benzettiğimi bi’ duysalar, tozu dumana katarlar alimallah. Diyeceğim o ki yürekten

Bu çocuk henüz düşmemişti. Düşmeyi öğrenmemişti. Henüz Süperman filmini izleyip Christopher Reeve hayranı olmamış, göklerde uçmayı...

Sosyal medyada ve gerçek hayatta duyar kasanlara dair bir sayıklama... -Tuğçe Hanım haklı. +Yalnız ben böyle hanımlı beyli yapmacık...